Joodse inwoners herinneren zich:

Hes was een vakman. Hij had een enorme stem. Had ook veel tact. Een redenaar en de vertrouwensman van velen. Hij was een geleerde man. Hij had een grote moestuin. Hij was echt een dorpschazzen. Hij had ook de loofhut achter het huis. De hele kehilla dronk daar dan koffie. Hij was erg zuinig… Joodse kinderen hebben een gotspe: ze zijn brutaal. Vaak is ondervraagde door chazzen Hes uit de klas geramd. Toch leerde hij er Joods lezen, vertalen, de lofzeggingen en de feestdagen en zo meer. Hes was een goede leraar, maar werd door de jongens veel gepest. Je kom je namelijk veel permitteren bij een godsdienstleraar, meer dan bij een gewone leraar.

Herinneringen van niet-Joodse inwoners:

Vader had een auto waarmee hij ook als taxi werkte. Hij ging iedere maandagmiddag naar Delden met Hes, om daar koosjer te slachten. Daar stond dan wat vee bij de plaatselijke slager. Hes was een echte heer, dat kon je zien. Je kon ook zien, dat hij een Jood was. De Jodenmeester was een heel brave man… Hij was een strenge orthodoxe Jood… Hes, de Jodenmeester. Een stille en statige man. Een nette verschijning… Een lange, rechte, slanke man… Hes was een geziene en sympathieke figuur… Ik ben naar de trein geweest toen de Joden werden weggevoerd. Hes was erbij, om afscheid te nemen.

Ze hadden een gereformeerde sjabbesgoi, iemand die werkzaamheden verricht op de sabbat, als orthodoxe Joden zelf geen arbeid mogen verrichten. Deze sjabbesgoi vertelt:

Mevrouw Hes had een petroleumstelletje. Op haar aanwijzingen werd het zo aangestoken dat het op tijd zou zijn uitgebrand en dat luisterde heel nauw. Als dan de vlam te hoog was zei mevrouw Hes: ‘Hajo, hajo, klein bietschen kleiner’. De volgende ochtend moest dan het water koken. Er moesten ook kolen in de kachel worden gedaan, zodat het bleef branden. Als het licht uitging, ging de familie naar bed. Ik kreeg een stuk boterkoek. Zo lekker! Zo verschrikkelijk lekker!! Het was in huis een Joods gezin, ze zonderden zich ook wat af. Ze betraden nooit een niet-Joods huis, uitnodigingen werden altijd afgeslagen, ook door de kinderen. Ik was de enige in de buurt die bereid was om het licht uit te doen. Het was immers een geheel katholieke buurt en niemand was bereid. Clara kwam heel weinig op straat en er werd praktisch niet met haar gespeeld, ik weet niet of dat van haar uitging of van de buurt. Sally was een gelovige jongen, die hebben ze ook opgehaald. Bertha was verpleegster in Amsterdam.

Hij vertelt ook dat twee broers van ‘die lieve mevrouw Hes’ in de eerste wereldoorlog in België gesneuveld waren, ze kwam uit Duitsland.

Bron: Interviews Jaap Grootenboer.